சந்திப்பு 2: வி. டி. அரசு (V. T. Arasu)

V T Arasu passed away on 5 Nov 2008 at the age of 82. He was born on 11 January 1926. He came to Singapore to work for Tamil Murasu in 1951. He stayed on. In 1958 he joined the Ministry of Culture as Press Liaison Officer. After retirement he returned to Tamil Murasu in 1989 when the only Tamil paper here was in a state of misery without a direction. Arasu managed to bring Murasu into the stable of Singapore Press Holdings, the last paper to do so.
I met him on 3 May 1982 at his office and the meeting lasted between 9 and 11 am. He expressed himself mostly in English.

தமிழ் முரசோடு நினைத்துப் பார்க்கப்படும் வி டி அரசு 82 வயதில் சென்ற ஆண்டு காலமானார். அவரை நான் 1982ல் சந்தித்தபோது அரசாங்கத்தில் பத்திரிகைத் தொடர்பு அதிகாரியாகப் பணியாற்றினார். பெரும்பாலும் ஆங்கிலத்திலேயே அவர் பேசினார்.


. Tamil papers haven't moved with time. English papers were willing to do so. No people to contribute to the weekly bilingual (of Murasu). It did not go as we intended. Tried for 3 months asking all possible writers. No response. One man is running who is not well equipped with all aspects of Indian culture and literature.

. Tamil stream schools would be extinct by 1983/84. With it the successful teaching of Tamil type schools for the past 150 years would come to an end. Before the War there were about 35 Tamil schools. They survived thanks to the compulsion of trade unions.

. Second language is compulsory now. 16 000 students are learning Tamil in primary and secondary schools, with 3000 in secondary alone. 50-60% of the Tamils offer Tamil as a second language. Chinese is not popular. The current trend is more for Tamil although Malay is a keen competitor. Parental attitude towards Tamil is very important. In this sense they are quite ignorant.

. More Malayalees are taking Tamil and excel in the language.

. Image of Tamil teacher... lazy, never improves, never interested.

. Tamil was also taught in a monolingual system. Those who went to Umar Pulavar Tamil School had to be given employment. When they passed out most of them taken as teachers.

. When all are Tamils there is no competition and the standard is not good. For example during the competitions held in conjunction with Tamil festivities Umar Pulavar students do not do well.

. There is no place for Tamil monolingual stream in Singapore.

. Middle 1950s was Secretary of Tamil Education Society. All Tamil stream education government aided. Before (Malayan) Emergency Tamil schools were run by trade unions. When the unions went underground the government stepped in.

. (Tamil Murasu editor) G Sarangapany helped. He persuaded for the schools to be amalgamated. Tamil Education Society (தமிழ்க் கல்விக் கழகம்) was initiated by him. Efforts were taken for the grouping of schools. Tried to introduce English as a language in Tamil schools.

. And the capitation grant not to be changed from one school to another.

. 110 primary schools are offering Tamil as a second language. There are 300 teachers for Tamil.

. As for the societies many of the old ones are now defunct. There are 2 organisations that are active. One is the Tamils Representative Council (TRC). TRC has taken a different character now. G. Kandasamy, Gen Secretary of AUPE, is the President. TRC is basically a confederation of many societies. It has direct membership too.

. The second is the Tamil Language and Cultural Society (TLCS). Formed only 2 years ago (1980). It was fathered by Devan Nair.(First Chairman was Arasu). It is a high powered society. The Board of Trustees is headed by Prof Jayakumar. Among the trustees are Dhanabalan, Justice Choor Singh and Bishop Duraisamy. The management council is headed by Bishop Duraisamy.

. The function of TLCS is to preserve Tamil as a living language i.e. it should be used by all. It works closely with the Ministry of Eduction to upgrade teaching of Tamil in schools. It also functions to promote Indian culture not Tamil culture. But Tamil should be the basis of Indian culture as the Tamils are 65% of the Indian community.

. But so far we haven't achieved much. organised a cultural show.

. Working on a project Tirukkural (திருக்குறள்) having in mind the need of upper secondary students. First part is to bring the message of Tirukkural through stories. It will be done in English. Second part is to select relevant Tirukkural couplets and pulish them in both Tamil and English.

As for the literary activities:
. We have Tamil Murasu, Indian Movie News and one more cinema monthly. Also the Association of Singapore Tamil Writers.

. For cultural needs there is the Singapore Indian Fine Arts Society. It is in existence for well over 20 years. The president is a North Indian merchant. The Society teaches music, dance etc. Instructors are from Kalakshetra of Madras.

. We have the Singapore Indian Artistes' Association and Tamizhavel Drama Society (தமிழவேள் நாடக மன்றம்).

. As for the National Library the Tamil members and their reading habits are not advanced. Tamil books need to be rebound in Tamilnadu. Half the money for the allocation of Tamil books has to be set aside for this rebinding work.

. On Tamil Murasu:
I was with the paper between 1951 and September 1958. 4 page paper. 6 pages on Sundays. சங்கங்களும் அவற்றின் செய்திகளும் முக்கியமாக இடம்பிடித்தன. அது ஒரு செய்திப் பத்திரிகையைப் போல நடக்கவில்லை. முரசை ஒரு முழுமையான பததிரிகை என்று சொல்ல முடியாது. Not a full fledged paper. பத்திரிகையின் போக்கை மாற்ற முயன்றேன். கோ. சா இதில் எனக்கு முழு ஒத்துழைப்பு கொடுத்தார். கட்டுரை பேர் போடாமல் எழுதுவேன். கோ சா மெஷினை நிறுத்தி பேர் போடுவார். தமிழ் நேசன் அதிகமாக விற்ற காலம் அது. பிறகுதான் 1952/53/54ல் முரசின் விற்பனை கூடியது.

என்னுடன் தேவராஜன், சி. வீ. குப்புசாமி, ரெ. சீனிவாசன் முதலானோர் இருந்தனர். மலாயா நண்பனில் வேலை செய்த மெ. சிதம்பரத்தை நான் முரசுக்குக் கொண்டு வந்தேன். பின்னர் அ. முருகையன், முருகு சுப்பிரமணியன் வந்து சேர்ந்தனர்.

Indian Daily Mail பத்திரிகையும் நடந்து கொண்டிருந்தது.

எல்லாம் team work. பத்திரிகையை நன்றாக நடத்த பெருமுயற்சி எடுத்துக்கொண்டோம். மலாயா இந்தியர் காங்கிரசின் (மஇகா) செய்தியை கோ. சா போடமாட்டார். நாங்கள் அந்தச் செய்தியைப் போட்டோம். மஇகாவின் தலைவர் தேவாசரைசத் திட்டி கோ. சா தலையங்கம் எழுதினார்.

ரசனை வகுப்பு எழுத்தாளர் பேரவையாக முகிழ்த்தது. வரும் கதைகளை எல்லாம் திறனாய்வு முறையில் விமர்சனம் செய்தோம்.

தலையங்கம் எழுதியிருக்கிறேன் நான். எதிரொலி பகுதி என்னால் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. ஞாயிற்றுக்கிழமையில் பூந்தோட்டம் என்ற பகுதியை ஆரம்பித்து தும்பி எனும் புனைபெயரில் எழுதினேன்.

அ. முருகையன் சிறுகதைகளுக்குப் பொறுப்பாக இருந்தார். முருகு என்ற பெயரில் வாரந்தோறும் கதை எழுதியவர் முருகையன்தான். (பலர் முருகு சுப்பிரமணியன் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்த நேரம் அது.)

பத்திரிகையில் தலைப்புகள் கவர்ச்சியாக இருக்கவேண்டும்.

1955ல் தேர்தல் வருவதை முன்னிட்டு ஓராண்டுக்கு முன்னதாகவே இந்தியர்கள் அதிக அளவில் குடியுரிமை பெறவேண்டும் என்று கோ. சா விரும்பினார். முரசு பெரும்பாடுபட்டது. தனியாக ஓர் அலுவலகம் திறந்தது. விளம்பரம் செய்தோம். கூட்டம் நடத்தினோம். முரசு தலையங்கம் எழுதியது. மக்கள் வந்து அடையாளக் கார்டைக் காட்டினால் போதும். மற்ற வேலைகளை அலுவலகம் பார்த்துக்கொண்டது. கூட்டம் கூட்டமாக வந்து குடியரிமைக்கு மனு செய்தார்கள் இந்தியர்கள்.

அத்தகைய ஒரு குடிமையுணர்வு இன்றைய தமிழ் முரசிடம் இல்லை. அன்று ஒவ்வொருவரும சமுதாய உணர்வோடு செயல்பட்டனர். திருவிழாக்களுக்கும் கலியாணம் முதலான நிகழ்ச்சிகளுக்கும் முரசு ஆசிரியர்கள் சென்று வருவார்கள். அவற்றில் பேசுவார்கள். மக்களோடு கலந்து உறவாடுவார்கள்.

குடிநுழைவு 1953 வரை தொடர்ந்தது.

1954ல் தமிழ் முரசில் இந்தியா செய்திகள் மிகமிகக் குறைவு. இலக்கிய பண்பாட்டுச் செய்திகள்தான் அதிகம். அரசியல் விவகாரங்களில் சிக்கிக் கொள்வது கிடையாது. இதனால் வாசகர்களின் நம்பிக்கை முரசுக்கு முழுமையாகக் கிடைத்தது. அதிலும் அண்மைக் குடிநுழைவாளர்கள் எல்லாம் இளையர். நன்கு படித்தவர்கள். தமிழ் உணரச்சி அதிகம் கொண்டவர்கள். உள்நாட்டு இளையரும் முரசைத் தீவிரமாக ஆதரித்தர்கள்.

தமிழ் எங்கள் உயிர் நிதி, மலாயாப் பல்கலைக்கழக இந்திய நூலக அமைப்பு, தமிழர் திருநாள் கொண்டாட்டங்கள் எல்லாம் இளையர் கூட்டத்தை முரசின் பக்கம் ஈர்த்தன.

If we look back Tamil Murasu was charismatic.

கோ. சாவுக்கு தலைமைத்துவம் வாய்த்தது. நம் தமிழ் கூலிக்காரன் தமிழா இருக்கக்கூடாது என்பார். தமிழர்களின் முன்னேற்றத்துக்கு வேலை செய்யவேண்டும் என்பார். குடியும் குடித்தனமுமாக செழுமையா வாழவேண்டும் என்பார். முழுக்க முழுக்க ஒரு சிங்கப்பூர் தேசியவாதி போல கோ சா செயல்பட்டார்.

தமிழ் நேசன் எப்போதுமே தமிழ் முரசுக்குப் போட்டியாக இருந்தது கிடையாது. நேசனின் போக்கிற்கு முரசு என்றுமே ஆட்பட்டது இல்லை.

இந்து திருமணச் சட்டத்தை முரசு ஆதரித்தது. சீர்திருத்த மணத்தையும் அது வரவேற்றது. பிரிட்டிஷ் ஆட்சியை திருப்திப்படுத்தும் வகையில் சி. ஆர். தசரதராஜ் மசோதா கொண்டு வந்தார். வேண்டாத அம்சங்களை முரசு எதிர்த்துப் போராடியது.

1947ல் பூந்தோட்டம் என்ற இதழை சேலத்தில் நடத்திக் கொண்டிருந்தேன் நான். பத்து இதழ்கள் வரை இழுத்தேன். மாத இதழ். சமூக இலக்கிய அரசியல் விஷயங்கள் எல்லாம் உண்டு. தமிழ்நாட்டில் நல்ல வரவேற்பு கிடைத்தது. ஆயிரம் படிகள் முதலில் போனது. கடைசியில் ஐயாயிரம் படிகள் வரை சென்றது. அச்சடிப்பு அனுமதியில் கட்டுப்பாடு வந்ததால் நிறுத்த வேண்டியதாயிற்று.

தமிழக மாநில திராவிட மாணவர் கழகத்திற்குத் துணைத் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டேன். தலைவர் ஈ வே கி சம்பத்.

சேலத்தில் சி பா ஆதித்தன் நடத்தி வந்த தினத்தாள் நாளிதழில் சேர்ந்தேன். உதவி ஆசிரியர் வேலை. பிறகு செய்தி ஆசிரியராக உயர்ந்தேன். மூன்றே மாதத்தில் பொறுப்பு ஆசிரியர் ஆனேன். அங்கு 13 உதவி ஆசிரியர்கள் இருந்தார்கள். என்னைத் தவிர எல்லாரும் பிராமணர்கள். ஒரு நாள் செய்தி ஆசிரியர் வேலையைப் பார்த்தபோது ஆதித்தன் என்னை செய்தி ஆசிரியராகவே பணியாற்றும்படி கூறிவிட்டார்.

1948ல் மகாத்மா காந்தி சுட்டுக்கொலை செய்யப்பட்டார். ஒரு வட்டார நாளிதழில் காந்தியைப் பற்றி உடனே தலையங்கம் எழுதியது நான்தான். காந்தியை யார் சுட்டது என்று உடனே தெளிவாகவில்லை. அதனால் சமூகக் கலவரம் தலைதூக்கியது. சேலத்திலும் கலகம். முஸ்லிம்கள் மீது இந்துக்களின் கோபம் பாய்ந்தது. ஆனால் உண்மை நிலவரம் தெரிந்ததும் காந்தியைக் கொன்றவன் கொழுத்த பார்ப்பான் என்று தலைப்புச் செய்தி போட்டுப் பத்திரிகையைக் கொண்டு வந்தேன். இனக் கலவரத்தை நிறுத்த வேண்டும் என்பதே என் முதல் நோக்கம்.

இரண்டு வருஷம் ஓடியது. 10 முதல் 12 ஆயிரம் பிரதிகள் விற்றது தினத்தாள். அங்கே உதவி ஆசிரியருக்கு மாத சம்பளம் 60 ரூபாய். செய்தி ஆசிரியருக்கு 80 ரூபாய் சம்பளம். ஒரு நல்ல பள்ளி ஆசிரியர் 45 ரூபாய்தான் சம்பளம் வாங்கிய காலம் அது.

என்னை திருச்சிக்குப் பத்திரிகை நிர்வாகியாக அனுப்பி வைத்தார்கள். 150 ரூபாய் சம்பளம் கேட்டேன். ஆதித்தன் கொடுக்க மறுத்துவிட்டார்.

ஒரு நாள் நெ. து. சுந்தரவடிவேலு அவர்களைப் பார்க்கப் போனேன். (அவர் திராவிட இயக்கம் சார்ந்த கல்வியாளர். சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தின் துணை வேந்தர் பதவி வரை உயர்ந்தவர்.) ஐயா (பெரியார் ஈ வே ரா) என்னைப் பார்க்க விரும்புவதாக சொன்னார் அவர்.

என்னைப் பார்த்துப் பேச குத்தூசி குருசாமியை பெரியார் திருச்சிக்கு அனுப்பி வைத்தார்.
நான் விடுதலை -க்குப் போனேன். உதவி ஆசிரியராக வேலை செய்தேன். 4 பக்க பத்திரிகை விடுதலை.

ஒரு நாள் குருசாமி என்னிடம் சிங்கப்பூருக்குப் போகிறாயா என்று கேட்டார். கோ சா நடத்தும் தமிழ் முரசுக்கு ஆள் தேவை என்றார். நானும் துணிந்து சிங்கப்பூருக்குப் புறப்பட்டு விட்டேன்.
(கோ சா முரசுக்கு வருமாறு குருசாமியைத்தான் கேட்டார் என்றும் குருசாமிக்கு வர விருப்பம் இல்லாததால் அவர் அரசுவை அனுப்பி வைத்தார் என்றும் ஒரு தகவல்.)